Saumon aux poireaux en papillote - Cuisine française

Aujourd'hui, j'étais d'humeur pour un plat délicat. Je crois que nous sommes ce que nous mangeons. Dimanche, tous les magasins sont ouverts à Varsovie. Je suis allé à la recherche des livres dans la promotion de Noël.  J'ai pu acheter les livres de J. M. G Le Clezio, un écrivain français de prestigieux prix littéraires. Le Clezio en 2008, a obtenu le prix  plus important Nobel Litérature.

  J'ai donc décidé de garder l'esprit français, également dans la cuisine. Cuisiner c'est magique.
Si nous avons de bonnes émotions, nous nous préoccupons d'elle, pour être heureux, chaque jour est important. Un excellent repas est le couronnement de notre belle vie.

" Saumon dans le rôle principal  "

Plat saumon est facile et rapide à préparer.


Portions INGRÉDIENTS 2:
• 2 cuillères à soupe d'huile d'olive + pour graisser le papier
 • 2 gros poireaux (blancs et lumière parties vertes)
• 4 tranches de citron • 2 filets de saumon, après 150 g chaque
• 4 cuillères à soupe des herbes finement hachées (facultatif : persil, ciboulette, estragon, menthe)
• 4 cuillères à soupe crème de lourdes...
sel et poivre et pommes de terre hors de l'eau, papier d'aluminium ...

 Préparation

•  Poireau coupé en fines tranches .
•  Faire chauffer l'huile d'olive dans une poêle ou une casserole à fond épais avec couvercle et les poireaux pendant environ 8 minutes à feu moyen jusqu'à tendreté.
• Assaisonner de sel et de poivre. • Faire chauffer le four à 220 degrés.
• Feuille coupe 2 carrés, badigeonner d'huile d'olive.
• À la place les tranches de citron répandre avec put et sur le dessus de morceaux de saumon.
• Couvrir avec les poireaux, saupoudrez d'herbes et crème sure.
• Enrouler la feuille sur le poisson et les bords repliés étroitement. Saumon pas très étroitement, laisser un espace libre autour de lui.
• Saumon faire cuire 12 minutes .

Plat,  vous pouvez le servir avec pommes de terre  cuits à l'eau .

Mon avatar virtuel - Créez votre bande dessinée d'avatar sur Bitstrips sur Facebook ! Dans chacun de nous est un peu de l'enfant .....  :))))

 

 

soumon cru ...

 

 

cuit au four ...

 

préparer des portions avant la cuisson au four ..

 

 

C'est délicieux ! Bon Appétit ! :)

 

Aga.

Dzisiaj miałam ochotę na delikatną potrawę. Wierzę w zasadę, że jesteśmy tym co jemy.
W niedzielę wybrałam się do księgarni, gdzie udało mi się kupić książki J.M.G. Le Clezio pisarza francuskiego wielokrotnie nagrodzonego prestiżowymi nagrodami literackimi. W tym najważniejszą Literacką Nagroda Nobla 2008. Tak więc postanowiłam zachować francuskiego ducha również w kuchni. Gotowanie to magia, jeśli mamy emocje i dbamy o siebie, wykwintny posiłek jest tego ukoronowaniem.

Składniki, 2 porcje:
• 2 łyżki oliwy z oliwek + do posmarowania folii
• 2 duże pory (białe i jasnozielone części)
• 4 plasterki cytryny
• 2 filety z łososia, po 150 g każdy
• 4 łyżki drobno posiekanych ziół (do wyboru: natka pietruszki, szczypiorek, mięta, estragon)
• 4 łyżki stołowe śmietany kremówki
• sól i pieprz
a także: ziemniaki z wody, folia aluminiowa
Wykonanie:

• Pory przepołowić wzdłuż i pokroić w poprzek na cienkie plasterki. Rozgrzać oliwę na patelni lub w rondlu z grubym dnem z pokrywą i smażyć pory przez około 8 minut na średnim ogniu, aż zmiękną, ale nie rumienią się. Doprawić solą oraz pieprzem.
• Rozgrzać piekarnik do 220 stopni. Z folii wyciąć 2 kwadraty, środki posmarować oliwą z oliwek. W posmarowane miejsce położyć plasterki cytryny a na wierzch kawałki łososia. Przykryć porami, posypać ziołami i nałożyć śmietanę. Zawinąć folię na rybie i szczelnie złączyć brzegi. Nie owijać łososia folią bardzo ciasno, należy pozostawić wolną przestrzeń wokół niego. Dzięki zebranej tam parze, ryba nie wyschnie.
• Papiloty ułożyć na blasze do pieczenia i wstawić do piekarnika na 12 minut. Paczuszki ułożyć na talerzach, podać zamknięte, z ziemniakami z wody.

Noël

Varsovie brille les étoiles. . . Noël illuminé ..

Le gâteau magique ...

"Ciasto Merchewkowe "  -  " Le gâteau aux carottes "

Polewa:*

• 400 g cukru pudru (można mniej)
• 100 g kremowego serka, np. Philadelphia
• 50 g masła

Ciasto:

• 2 jaja
• 200 g brązowego cukru
• 150 ml oleju roślinnego **
• 200 g drobno startej marchewki
• 50 g posiekanych orzechów włoskich
• 75 g drobno pokrojonego ananasa (świeżego lub z puszki)
• 50 g wiórków kokosowych
• 200 g mąki
• po 1 łyżeczce: cynamonu, sody, soli
• 1/2 łyżeczki proszku do pieczenia

** można użyć  masło zamiast oleju - (masło 200 gram rozpuścić w garnuszku, następnie wymieszać z innymi składnikami)

Polewa: Mikserem ucieram serek wraz z masłem. Dodaję cukier puder, w 3 częściach, cały czas ucierając pomiędzy kolejnymi partiami. Wstawiam do lodówki, aby polewa lekko stężała.

Ciasto:

• Ubijam jajka do podwojenia objętości. Dodaję cukier i dalej ubijam aż masa będzie gładka i puszysta. Wciąż ubijając na wysokich obrotach, dolewam ciągłym, cieniutkim strumieniem olej.
• Do powstałej masy dodaję marchewkę, ananasa, orzechy, wiórki kokosowe i delikatnie mieszam.
• Dodaję przesianą mąkę, cynamon, sodę, proszek do pieczenia i sól, delikatnie łączę wszystkie składniki. Przekładam do małej formy 21 x 21 cm, wyłożonej papierem do pieczenia.
• Piekę przez 1 godzinę, w piekarniku nagrzanym do 150 stopni.
• Wystudzone ciasto przekrawam poziomo na 2 części. Spód smaruję 1/3 ilości polewy. Przykrywam górą ciasta i smaruję resztą polewy. Wstawiam do lodówki.

" Le gâteau aux carottes  "


Garniture:
• 400 g de sucre glace (ou moins)
 • 100 g fromage à la crème, par exemple. Philadelphie
• 50 g de beurre


Gâteau:
• 2 œufs • 200 g de cassonade • 150 ml d'huile végétale • 200 g finement carottes râpées • 50 g haché noix • 75 g d'ananas finement coupés (frais ou en conserve) • 50 g de noix de coco râpée • 200 g de farine • 1 cuillère à café de cannelle, sel, bicarbonate de soude: • 1/2 c. à thé poudre à pâte.

*** Vous pouvez utiliser le beurre au lieu d'huile (le beurre 200 grammes, dissous dans une casserole, puis ajouter  a les autres ingrédients)

Garniture :  Mix le fromage à la crème avec le beurre. Ajouter le sucre en poudre, 3 pièces, tous mixer de temps entre les parties. Intercède pour le réfrigérateur à la garniture légèrement gel.

Gâteau: • abattage oeufs de doubler le volume. Ajouter le sucre et continuer jusqu'à ce que les abattages massifs sera lisse et duveteuse. Toujours ronds à haute vitesse, ajouter de l'huile ou le beurre - ajouter les carottes, ananas,  noix de coco • créé en masse et mélanger doucement.
• Ajouter la farine tamisée, cannelle, bicarbonate de soude, poudre à pâte et sel, mélanger délicatement tous les ingrédients. Transposer au formulaire 21 x 21 cm, garni de papier sulfurisé.
• Faire cuire au four pendant 1 heure dans le four préchauffé à 150 degrés.
• il et réduire de moitié puis pâte  horizontalement sur les deux parties. Brosse 1/3 du bas la quantité de garniture. Couvrez le dessus de la pâte et couvrir le reste de la garniture. Intercède pour le réfrigérateur.

Ciasto marchewkowe przygotowywała dla mnie moja ukochana babcia Ania. Zawsze kiedy  teraz Ja przygotowuję to ciasto  myślę o babci i włączam muzykę. Czasami pieczemy wspólnie z moją mamą.... Taki mały rytuał dla duszy.

Gâteau aux carottes me préparait mon bien-aimé grand-mère Anna..quelle m'a élevé ... . Quand maintenant je prépare ce gâteau j'ai penser à ma grand-mère et écoute de la musique . De temps en temps nous le faisons ensamble avec ma mama !!! Un petit rituel pour l'âme....

Bon Appétit !

Aga.

Liberace

Steven Soderbergh twórca „Wielkiego Libearce” jest pianista wodewilowy polsko-irlandzkiego pochodzenia, Władziu Valentine Liberace. Za swojego życia (1919 – 1987) był on najlepiej opłacanym artystą w Stanach. Z jego pełnego przepychu, barokowego stylu (prezentowanego nie tylko na scenie) Z jego wizerunku obficie czerpał inny artysta z tego okresu, np. Elton John, Lady Gaga. Jego historię widz ogląda oczami Scotta Thorsona, młodego tresera zwierząt, który wkrótce zostaje wieloletnim partnerem pianisty. I właśnie z perspektywy ich burzliwego związku ukazany jest Liberace.
Pianista okazuje się być człowiekiem bezwzględnie wykorzystującym innych. Ale także, mimo całej swojej sławy i olbrzymiego bogactwa i fanów, którzy go otaczali -był człowiekiem przeraźliwie samotnym, który musi kupować sobie przyjaźń i miłość. Cena, jaką zapłacił za swoją sławę okazuje się wysoka, gdyż przez całe życie musiał ukrywać swój homoseksualizm (w tamtych czasach miało to duże znaczenie.
" Charakterystyczny styl bycia pianisty i zamiłowania do kiczowatych kreacji mogły wywołać niezamierzony komizm i utwierdzić stereotypy o gejach. Soderbergh wybrnął z tego po mistrzowsku." - Film może wydawać się śmieszny, ale jest to obraz dramatu człowieka, który żyje w ułudzie życiem scenicznym poświęcając swoje pragnienia, ukrywając swoja miłość i homoseksualizm ze strachu przed odrzuceniem. To również obraz miłości szalonej, zazdrości, uzależnienia od narkotyków młodego Scotta. Życie pomiędzy miłością i nienawiścią....



Steven Soderbergh  directeur « La Grande Libearce » est le pianiste , l'origine de l' irlando-polonaise, Wladzio Valentine Liberace. Pour votre vie (1919-1987), il était l'artiste plus haut payé aux États-Unis. Avec sa toute sa splendeur, le style Baroque - non seulement présenté sur scene, Avec son image et style libéralement a attiré , Elton John, Lady Gaga.

Son histoire le spectateur regardant à travers les yeux de Scott Thorsona, un jeune entraîneur, qui sera bientôt un pianiste partenaire de longue date. Et juste dans la perspective de leur relation tumultueuse est Liberace. Pianiste se révèle pour être un homme tout à fait fondé sur d'autres. Mais, malgré toute leur gloire et immense richesse et les fans qui l'entourent lui - Liberace était un homme désespérément solitaire, qui doit acheter l'amitié et l'amour. Le prix payé pour sa renommée s'avère pour être élevée, car pour le reste de sa vie il a dû cacher son homosexualité à l'époque, qu'il était important ....

" Style distinctif d'être un pianiste et un goût pour la création de kitsch peut causer involontaire d'humour verbal et que les stéréotypes concernant les homosexuels. Soderbergh a réussi sa tâche magnifiquement dans ce magistralement. "

Le Film peut sembler ridicule pour le spectateur, mais c'est une image du drame d'un homme qui vit dans le monde imaginaire, étape de la vie avec vos désirs, cachant leur amour et l'homosexualité par crainte de rejet.  Également une image d'un amour fou, la jalousie, la toxicomanie du jeune Scott.
Vie entre l'amour et l'haine....


Je vous recommande de que regarder le film. Phénoménal Michael Douglas comme Liberace, Matt Demon comme Scott et Rob Lowe comme chrurgien plasticien, Dan Aykroyd - Menager.

 

 

Aga.

JASINSKI & FRIENDS II

W Galerii AMARISTO w Teatrze Narodowym w Warszawie trwa wystawa sztuki Jasiński & Friends II. Kilka prac z dzisiejszego wernisażu. Wystawę można obejrzeć i również zakupić prace do 31 stycznia 2014.


Dans la Galerie de AMARISTO au Théâtre National  a Varsovie est une exposition d'art Jasinski & Amis II. Quelques œuvres d'artistes de la jeune génération, présenté à l'exposition...


L'exposition on peux voir et également acheter les travaux jusqu'au 31 janvier 2014 dans la Galerie Amaristo.



                                                                   Krzysztof Kopeć

                                  

                                                                    Dominik Jasiński

 

Lech Bator

                                                                Renata Domagalska

                                                                          ORIRAF

                                                                   Dominik Jasiński

 

Arcadius Mauritz

 

Sylwia Kalinowska

 

Maggie Piu 

 

 

 

 

 

Na wystawie znalazły się prace  / L'exposition présente des œuvres ....

 

• Krzysztof Kopeć
• Ewelina Kołakowska
• Adam Krause
• Jolanta Michalak
• Arcadius Mauritz
• Maggie Piu
• Oriraf -Rafał  Tarnawski
• Sylwia Kalinowska

 

Aga.

Vernissage " Amoureux de la réunion " de Julita Malinowska.

Le vendredi 29 novembre à la Galerie Van den Berg rue Emilii Plater 12 à côté de la rue Hoża a Varsovie a eu lieu vernissage   de " Amoureux de la réunion " de Julita Malinowska.

Julita Malinowska a trouvé une façon unique de présenter  l'interprétation du monde et les relations. L'artiste dans ses œuvres représente une personne, parfois seule, parfois en groupes ou paires montrant les relations entre eux. Cependant, l'artiste laisse place à l'imagination du spectateur pour se concentrer sur le suivi des dépendances et les relations qui prévalent entre les protagonistes de la photo. Effectivement, l'artiste intrigué le public, créer des scènes, permet au spectateur d'explorer les interactions entre les personnages sur la toile.
La dominante sont toujours des personnages et fond minimaliste est le prétexte pour le match entre eux. La beauté des toiles de Malinowska inspirer bénéficiaire positive. Malgré les gardant dans l'incertitude quant à la relation et l'histoire qui se cache derrière les personnages de portrait, elle fait un optimiste, plein de vision de la vie.

Probablement pas sans importance est le rafraîchissement et la sérénité qui est associée à un contact avec l'eau. L'eau est toujours dans la transmission des émotions spirituelles. Émotions équilibrées ou très passionnées. L'artiste a réussi à créer une vision de la dérive doucement à la fois dans cet espace unique théâtre qui crée pour ses personnages. Je vous invite à découvrir les secrets de ces toiles.

 Julita Malinowska a une très riche artistique. De œuvres de l'artiste sont présentes en Pologne, également dans les plus grands centres culturels de l'Europe. Bruxelles, Bâle, Paris, Amsterdam, Berlin, Bonn, Salzbourg, Vienne, Barcelone et extérieur de l'Europe, aux États-Unis et au Japon.

L'exposition, vous pouvez voir et acheter des oeuvres de l'artiste à la Galerie Van den Berg.

 Relations est la nécessité d'équilibrer les émotions dans les désirs des deux côtés, l'acceptation mutuelle, il faut écouter de l'autre côté et comprendre sa vertu sans objections ou critiques. Tout le monde devrait poursuivre vos objectifs mais dans le respect de la partenaire ; partenaire devrait soutenir cette évolution, pas limitée.  À mon avis, entre autres, ce qui est l'espace entre les caractères est dans la relation. C'est une référence métaphorique à l'espace dans la relation entre les partenaires. Je comprends le message de l'artiste. Dans la vie quotidienne, nous avons aussi l'espace pour préserver son autonomie, pour équilibrer, il existait entre les partenaires...

Ensuite nous pouvons inspirer mutuellement, de passions, de l'indépendance.
L'amour ne peut avoir qu'un homme libre, dont la vie est l'endroit pour le partenaire et l'amour.


W Galerii Van den Berg przy ul. Emilii Plater 12 w pobliżu ulicy Hoża w Warszawie odbył się wernisaż "Kochanków  spotkania" artystki  Julity Malinowskiej. Artystka posiada już znaczny dorobek i cenione nazwisko na arenie europejskiej.  Julita Malinowska znalazła unikalny sposób dla przedstawienia swojej interpretacji świata. Artystka w swoich pracach przedstawia osoby , niekiedy samotne, czasem w grupach lub parach. Jednak artystka pozostawia przestrzeń dla wyobraźni widza, aby w sposób niezakłócony skoncentrował się na śledzeniu zależności i relacje, jakie panują między bohaterami obrazu.  Skutecznie udaje jej się zaintrygować odbiorców, kreując sceny, pozwala widzowi na odkrywanie interakcji  zachodzących między postaciami na płótnie.  Dominantą są zawsze postacie, a minimalistyczne tło jest pretekstem dla gry między nimi.  Piękno prac Julity Malinowskiej nastraja pozytywnie odbiorcę.

Pomimo utrzymywania go w niepewności co do relacji i historii, jaka kryje się za sportretowanymi postaciami, artystka tworzy  optymistyczną, pełną życia wizję. Prawdopodobnie nie bez znaczenia jest właśnie orzeźwienie i spokój jaki kojarzy się z kontaktem z wodą. Woda zawsze wyraża w przekazie duchowym emocje. Emocje wyważone lub bardzo namiętne. Artystce udało się stworzyć wizję łagodnie dryfującą w czasie, w tym wyjątkowym teatrze przestrzeni jaki kreuje dla swoich bohaterów. Zapraszam do wspólnego odkrywania tajemnic tych płócien.
Artystka ma niezmiernie bogaty dorobek artystyczny. Jej prace nie tylko były wystawiane w Polsce, ale i w największych ośrodkach kulturalnych Europy jak m.in. Brukseli, Bazylei, Paryżu, Amsterdamie, Berlin, Bonn, Salzburg, Wiedeń, Barcelona oraz poza Europą w Stanach Zjednoczonych i w Japonii.

L'artiste Julita Malinowska et Ian Van den Berg - Galeriste.

Relacje  międzyludzkie to potrzeba znalezienia złotego środka w pragnieniach obu stron, obopólna akceptacja partnera, konieczność wysłuchania drugiej strony i zrozumienia jej racji bez jakichkolwiek zarzutów czy krytyki; każdy powinien realizować w związku siebie jako człowieka; partner powinien wspierać ten rozwój, a nie go ograniczać. W mojej ocenie przestrzeń jaka jest w obrazach pomiędzy postaciami  jest przestrzenią w relacji . To jest metaforyczne odniesienie do przestrzeni w związku pomiędzy partnerami. Ja tak rozumiem przesłanie artystki. W życiu codziennym również musimy mieć przestrzeń dla zachowania swojej autonomii, aby pomiędzy partnerami istniała równowaga. Wówczas wzajemnie się inspirujemy, pasjami, niezależnością.  Wolna wola jest podstawą relacji. Kochać może tylko wolny człowiek w którego życiu jest miejsce dla partnera.

Wystawę można obejrzeć oraz kupić prace artystki w Galerii Van den Berg.

prête à aller en ouverture. ..

Agnieszka.

Henryk Siemiradzki

Cette semaine a lieu une vente aux enchères des chefs-d'œuvre  d'art  à Sotheby ' s vendu un chef-d'œuvre  « Naufragés » par Henryk Siemiradzki pour 1.082 millions  de livres sterling  . Un chef-d'œuvre de « Naufragés » a été exposée à l'exposition d'art à Paris en 1878, ainsi que deux autres ouvrages: "connection to Torches  de Nero " et l'image de "La coupe ou la femme", dont le sort est inconnu (en 2005, à New York City a été vendue pour étudier cette image pour 1,4 millions de dollars). Pour ces trois œuvres, l'artiste a reçu la médaille d'honneur et décoré de la Légion d'honneur. Dans le Musée National de Cracovie bientôt aura lieu une exposition de ses œuvres.



Henryk Siemiradzki (24 Octobre 1843 – Nowobiełogorod. sur 23 août 1902 à Strzałkow) est un peintre polonais le classicisme académique. Ses parents étaient Hippolyte et Michalina avec Pruszyńskich. Père de Henry  était un officier de l'armée de l'Empire Russe, mais les enfants ont été élevés dans la tradition de la culture polonaise . Il étudia la peinture à l'Académie des beaux-arts à Saint-Pétersbourg. En 1871, il a étudié et a obtenu une bourse du gouvernement de 6 ans. Il s'installe à Munich. À Munich, il a rencontré beaucoup de peintres polonais, parmi eux, Joseph Brandt et Stanisław Witkiewicz. En 1872, il alla en Italie. Il a maintenu, Venise  Florence, Naples, eu l'occasion de voir l'éruption du Vésuve, il s'installe à Rome, où il s'installe près de Piazza di Spagna. En 1873, il épousa sa cousine de 18 ans Maria Pruszyńską. Ils eurent quatre enfants. En 1876, la famille déménage à Siemiradzkich dans votre propre villa. En 1884, il acheta le manoir de Strzałkow près de Radom, où pendant de nombreuses années, il a passé ses vacances d'été avec sa famille.

Henry Siemiradzki a été un membre actif de nombreux Académies européennes. Le thème de ses œuvres est le fruit de l'antiquité. Il a peint des compositions monumentales, théâtrales. En 1879, il a offert « De Nero Torches »  comme la première image du Musée National de Cracovie.


Il venait d'une famille noble de la fin du XVIIe siècle, se sont installés en Lituanie. Père l'artiste était officier dans l'armée russe, la carrière militaire a pris fin en 1871, en général, cependant, la famille était de Pologne, l'atmosphère patriotique. Siemiradzki tout au long de sa vie se sentait comme un poteau, malgré la cession lui de la nationalité russe par la presse locale et de la critique au cours des plus grands succès. Aujourd'hui, ses œuvres sont exposées dans l'art national de certains des musées sur le territoire de la Russie et l'Ukraine. Il a étudié sous la direction de la célèbre batailler Bogdan Willewald et Karl Wenig. Dans le cadre de ses études il a cinq fois, remportant la médaille d'argent et l'or double, apprécié la reconnaissance et le soutien du recteur de l'Académie, Fyodor Bruni. Il a passé beaucoup de temps dans l'Ermitage, fasciné, avant tout, les œuvres des maîtres de la Renaissance italienne. Il était un visiteur régulier de théâtres de Saint-Pétersbourg, à accorder une attention particulière pour les paysages, les paysages et les effets de lumière. De sa jeunesse sur sa grande passion, à côté du théâtre, est aussi la musique. Henryk Siemiradzki vu Rome et toutes ont cessé d'exister pour lui. C'était son monde, sa vocation d'artiste. » Il s'y installe en mai 1872 et est resté pour le reste de sa vie. Initialement loué Studio près de Piazza di Spagna ; Il a été un invité régulier du célèbre Caffé Greco. Au fil du temps, après la Fondation de la famille, il a construit sa propre villa en banlieue via Gaeta, où fournir vues des collines de Rome et Alban, immortalisé sur nombreuses peintures de l'artiste. Connexion de la maison est devenue un centre culturel animé à Rome et un lieu de rencontre pour de nombreuses personnes venant à la ville éternelle ; ils lui rendent visite. célèbre écrivain polonais Henryk Sienkiewicz, qui aussi s'est inspiré de la connexion à la peinture, écrire son célèbre roman Quo vadis?, ainsi qu'un remarquable pianiste Ignacy Paderewski. Dans son Studio de Siemiradzki hébergé à plusieurs reprises la Reine d'Italie, Margaret, était également le frère du Tsar de Russie, grand-duc Paul.
Une expression de la connexion croissante vers la gloire a été nommée membre des plus prestigieuses institutions artistiques Europe : Académie des Arts de Berlin, l'Académie des beaux-arts de Stockholm (1879), l'Académie de St. Luke à Rome (1880) et l'Académie des Beaux-Arts de Paris. Connexion des travaux représente un sous-courant cosmopolite de l'histoire académique du XIXe siècle, enrichi avec de la peinture en plein air et de la précision réaliste des gains, observation de la construction des effets de lumière et d'ombre dans la nature. L'artiste, un juriste de formation, dans le cercle de la théorie néoclassique de l'Académie de Saint-Pétersbourg, dès le jeune âge était fasciné par le monde de l'antiquité. Le plus représenté la vie des Romains du Haut-Empire (Antoine et Cléopâtre ;  Le Tribunal de Paris, 1892. Une tendance à organiser des scènes de théâtre, un accès facile et idéalisation comme en rapport avec un sentiment de en plein air  parfait, bonne peinture en jouant les effets de l'air, la lumière et dépendante variation de couleurs. La plupart de ses œuvres montre un  décoratif dans, je veux dire, dans des scènes typiques, dans la subtile harmonie de couleurs pures, saturés, dans un liquide de la ligne de contour mélodique et expressif jeu  et très bonne taches de lumière du soleil saturé par une végétation méditerranéenne luxuriante. Avec un penchant dandy sophistiqué représenté la beauté de l'architecture des anciens temples et des palais,compositions de leur richesse d'images de sculptures antiques, meubles décoratifs et Articles de luxe, qui jouent avec une fidélité presque archéologique et fini peinture parfaite.


Henryk Hektor Siemiradzki  ur.24 października 1843 w Nowobiełogorodzie zm. 23 sierpnia 1902 w Strzałkowie) – polski malarz, przedstawiciel akademizmu. Jego rodzicami byli Hipolit i Michalina z Pruszyńskich . Ojciec Henryka był wysokim oficerem Armii Imperium Rosyjskiego,  jednak dzieci zostały wychowane w tradycji polskiej. Ukończył  studia malarskie na Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu.   W 1871 ukończył studia i uzyskał 6-letnie stypendium rządowe. Wyjechał do Monachium. W Monachium spotkał wielu polskich malarzy, a wśród nich Józefa Brandta i Stanisława Witkiewicza.  W 1872 r. wyjechał do Włoch.  Zwiedził Wenecje, Florencję, Neapol, miał okazję zobaczyć wybuch Wezuwiusza, trafił w końcu do Rzymu,  gdzie zamieszkał w pobliżu Placu Hiszpańskiego. W 1873 r. ożenił się ze swoją 18-letnią kuzynką Marią Pruszyńską. Mieli czworo dzieci. W 1876 r. rodzina Siemiradzkich zamieszkała we własnej willi. W 1884 r. kupił dworek w Strzałkowie koło Radomska, gdzie przez wiele lat spędzał wraz z rodziną letnie wakacje.
Henryk Siemiradzki był członkiem wielu akademii europejskich. Tematykę swych dzieł czerpał z antyku. Malował monumentalne, teatralne kompozycje. W 1879 r. ofiarował obraz "Pochodnie Nerona"  miastu Kraków jako pierwszy obraz do Krakowskiego Muzeum Narodowego.Pochodził z rodziny szlacheckiej od końca XVII wieku osiadłej na Litwie. Ojciec artysty był oficerem w armii rosyjskiej, karierę wojskową zakończył w 1871 w stopniu generała, jednak w rodzinie panowała polska, patriotyczna atmosfera. Siemiradzki przez całe życie czuł się Polakiem, pomimo przypisywania mu rosyjskiej narodowości przez tamtejszą prasę i krytykę w okresie największych sukcesów artystycznych. Jego dzieła do dziś są eksponowane w dziale sztuki narodowej niektórych muzeów na terenie Rosji i Ukrainy.Kształcił się pod kierunkiem znanego batalisty Bogdana Willewaldego oraz Karla Weniga. W trakcie studiów był pięciokrotnie nagradzany srebrnym medalem i dwukrotnie złotym, cieszył się także uznaniem i poparciem rektora Akademii, Fiodora Bruniego. Wiele czasu spędzał w Ermitażu, zafascynowany przede wszystkim dziełami mistrzów włoskiego renesansu. Był stałym bywalcem petersburskich teatrów, zwracał przy tym szczególną uwagę na scenografię, dekoracje i grę efektów świetlnych. Od wczesnej młodości jego wielką pasją, obok teatru, była również muzyka. Henryk Siemiradzki zobaczył Rzym i wszystko przestało dla niego istnieć. To był jego świat, jego powołanie jako artysty". Osiadł tu w maju 1872 i pozostał do końca życia. Początkowo wynajmował pracownię w pobliżu Placu Hiszpańskiego; bywał stałym gościem słynnej Caffé Greco. Z czasem, po założeniu rodziny, zbudował własną willę przy podmiejskiej via Gaeta, skąd roztaczały się wspaniałe widoki na Rzym i Góry Albańskie, uwiecznione na wielu obrazach artysty. Dom Siemiradzkiego stał się żywym ośrodkiem kultury polskiej w Rzymie i miejscem spotkań wielu rodaków przybywających do Wiecznego Miasta; odwiedzali go m.in. sławny polski pisarz Henryk Sienkiewicz, który czerpał też inspiracje z malarstwa Siemiradzkiego, pisząc swoją słynną powieść Quo vadis ?, a także wybitny pianista Ignacy Paderewski. W swojej pracowni Siemiradzki gościł kilkakrotnie królową Włoch, Małgorzatę, przyjął także brata cara Rosji, wielkiego księcia Pawła. Wyrazem rosnącej sławy Siemiradzkiego było przyznanie mu członkostwa najbardziej prestiżowych w ówczesnej Europie instytucji artystycznych: Akademii Sztuki w Berlinie, Akademii Sztuk Pięknych w Sztokholmie (1879), Akademii św. Łukasza w Rzymie (1880) oraz Académie des Beaux-Arts w Paryżu. Twórczość Siemiradzkiego reprezentuje kosmopolityczny nurt XIX-wiecznego akademizmu, wzbogacony o zdobycze malarstwa plenerowego i realistyczną ścisłość obserwacji budowy form, efektów światła i cienia w naturze. Artystę, wykształconego w kręgu neoklasycznej doktryny petersburskiej Akademii, od wczesnej młodości fascynował świat antyku. Najczęściej przedstawiał życie Rzymian z okresu wczesnego cesarstwa (Antoniusz i Kleopatra; Taniec wśród mieczów, 1879-80; Sąd Parysa, 1892). Skłonność do teatralnej aranżacji scen, malowniczości krajobrazu oraz idealizacji postaci łączył z doskonałym, właściwym malarstwu plenerowemu wyczuciem w odtwarzaniu efektów powietrza, światła i zależnej od niego zmienności barw. Większość jego dzieł świadczy o wybitnym zmyśle dekoracyjnym, widocznym w wystudiowanych układach scen figuralnych, w subtelnej harmonii czystych, nasyconych barw, w płynnej melodyjności linii konturu oraz w ekspresyjnej grze migotliwych plam światła słonecznego przesączającego się przez bujną, śródziemnomorską roślinność. Z zamiłowaniem wyrafinowanego estety przedstawiał piękno architektury antycznych świątyń i pałaców, nasycał kompozycje swoich obrazów bogactwem starożytnych rzeźb, ozdobnych sprzętów oraz przedmiotów zbytku, które odtwarzał z perfekcją malarskiego fini i niemal archeologiczną wiernością.

W tym tygodniu  na aukcji domu aukcyjnego Sotheby's sprzedano obraz  "Rozbitek" autorstwa Henryka Siemiradzkiego  za 1,082 mln funtów. Obraz "Żebrzący rozbitek" był wystawiany na wystawie sztuki w Paryżu w 1878 r. wraz z dwoma innymi dziełami Siemiradzkiego: "Pochodniami Nerona"   i obrazem "La coupe ou la femme" , którego los jest nieznany (w 2005 r. w Nowym Jorku sprzedano studium do tego obrazu za 1,4 mln dol.). Za te trzy prace artysta został nagrodzony honorowym medalem i wyróżniony Legią Honorową. W Muzeum Narodowym w Krakowie niebawem odbędzie się wystawa jego prac.

 

Un festin d'Hérode

 

Porter de l'eau

 

Naufragé

 

 

 

 

Aga.

Informations de l'internet et Culture. pl