Henryk Siemiradzki

Cette semaine a lieu une vente aux enchères des chefs-d'œuvre  d'art  à Sotheby ' s vendu un chef-d'œuvre  « Naufragés » par Henryk Siemiradzki pour 1.082 millions  de livres sterling  . Un chef-d'œuvre de « Naufragés » a été exposée à l'exposition d'art à Paris en 1878, ainsi que deux autres ouvrages: "connection to Torches  de Nero " et l'image de "La coupe ou la femme", dont le sort est inconnu (en 2005, à New York City a été vendue pour étudier cette image pour 1,4 millions de dollars). Pour ces trois œuvres, l'artiste a reçu la médaille d'honneur et décoré de la Légion d'honneur. Dans le Musée National de Cracovie bientôt aura lieu une exposition de ses œuvres.



Henryk Siemiradzki (24 Octobre 1843 – Nowobiełogorod. sur 23 août 1902 à Strzałkow) est un peintre polonais le classicisme académique. Ses parents étaient Hippolyte et Michalina avec Pruszyńskich. Père de Henry  était un officier de l'armée de l'Empire Russe, mais les enfants ont été élevés dans la tradition de la culture polonaise . Il étudia la peinture à l'Académie des beaux-arts à Saint-Pétersbourg. En 1871, il a étudié et a obtenu une bourse du gouvernement de 6 ans. Il s'installe à Munich. À Munich, il a rencontré beaucoup de peintres polonais, parmi eux, Joseph Brandt et Stanisław Witkiewicz. En 1872, il alla en Italie. Il a maintenu, Venise  Florence, Naples, eu l'occasion de voir l'éruption du Vésuve, il s'installe à Rome, où il s'installe près de Piazza di Spagna. En 1873, il épousa sa cousine de 18 ans Maria Pruszyńską. Ils eurent quatre enfants. En 1876, la famille déménage à Siemiradzkich dans votre propre villa. En 1884, il acheta le manoir de Strzałkow près de Radom, où pendant de nombreuses années, il a passé ses vacances d'été avec sa famille.

Henry Siemiradzki a été un membre actif de nombreux Académies européennes. Le thème de ses œuvres est le fruit de l'antiquité. Il a peint des compositions monumentales, théâtrales. En 1879, il a offert « De Nero Torches »  comme la première image du Musée National de Cracovie.


Il venait d'une famille noble de la fin du XVIIe siècle, se sont installés en Lituanie. Père l'artiste était officier dans l'armée russe, la carrière militaire a pris fin en 1871, en général, cependant, la famille était de Pologne, l'atmosphère patriotique. Siemiradzki tout au long de sa vie se sentait comme un poteau, malgré la cession lui de la nationalité russe par la presse locale et de la critique au cours des plus grands succès. Aujourd'hui, ses œuvres sont exposées dans l'art national de certains des musées sur le territoire de la Russie et l'Ukraine. Il a étudié sous la direction de la célèbre batailler Bogdan Willewald et Karl Wenig. Dans le cadre de ses études il a cinq fois, remportant la médaille d'argent et l'or double, apprécié la reconnaissance et le soutien du recteur de l'Académie, Fyodor Bruni. Il a passé beaucoup de temps dans l'Ermitage, fasciné, avant tout, les œuvres des maîtres de la Renaissance italienne. Il était un visiteur régulier de théâtres de Saint-Pétersbourg, à accorder une attention particulière pour les paysages, les paysages et les effets de lumière. De sa jeunesse sur sa grande passion, à côté du théâtre, est aussi la musique. Henryk Siemiradzki vu Rome et toutes ont cessé d'exister pour lui. C'était son monde, sa vocation d'artiste. » Il s'y installe en mai 1872 et est resté pour le reste de sa vie. Initialement loué Studio près de Piazza di Spagna ; Il a été un invité régulier du célèbre Caffé Greco. Au fil du temps, après la Fondation de la famille, il a construit sa propre villa en banlieue via Gaeta, où fournir vues des collines de Rome et Alban, immortalisé sur nombreuses peintures de l'artiste. Connexion de la maison est devenue un centre culturel animé à Rome et un lieu de rencontre pour de nombreuses personnes venant à la ville éternelle ; ils lui rendent visite. célèbre écrivain polonais Henryk Sienkiewicz, qui aussi s'est inspiré de la connexion à la peinture, écrire son célèbre roman Quo vadis?, ainsi qu'un remarquable pianiste Ignacy Paderewski. Dans son Studio de Siemiradzki hébergé à plusieurs reprises la Reine d'Italie, Margaret, était également le frère du Tsar de Russie, grand-duc Paul.
Une expression de la connexion croissante vers la gloire a été nommée membre des plus prestigieuses institutions artistiques Europe : Académie des Arts de Berlin, l'Académie des beaux-arts de Stockholm (1879), l'Académie de St. Luke à Rome (1880) et l'Académie des Beaux-Arts de Paris. Connexion des travaux représente un sous-courant cosmopolite de l'histoire académique du XIXe siècle, enrichi avec de la peinture en plein air et de la précision réaliste des gains, observation de la construction des effets de lumière et d'ombre dans la nature. L'artiste, un juriste de formation, dans le cercle de la théorie néoclassique de l'Académie de Saint-Pétersbourg, dès le jeune âge était fasciné par le monde de l'antiquité. Le plus représenté la vie des Romains du Haut-Empire (Antoine et Cléopâtre ;  Le Tribunal de Paris, 1892. Une tendance à organiser des scènes de théâtre, un accès facile et idéalisation comme en rapport avec un sentiment de en plein air  parfait, bonne peinture en jouant les effets de l'air, la lumière et dépendante variation de couleurs. La plupart de ses œuvres montre un  décoratif dans, je veux dire, dans des scènes typiques, dans la subtile harmonie de couleurs pures, saturés, dans un liquide de la ligne de contour mélodique et expressif jeu  et très bonne taches de lumière du soleil saturé par une végétation méditerranéenne luxuriante. Avec un penchant dandy sophistiqué représenté la beauté de l'architecture des anciens temples et des palais,compositions de leur richesse d'images de sculptures antiques, meubles décoratifs et Articles de luxe, qui jouent avec une fidélité presque archéologique et fini peinture parfaite.


Henryk Hektor Siemiradzki  ur.24 października 1843 w Nowobiełogorodzie zm. 23 sierpnia 1902 w Strzałkowie) – polski malarz, przedstawiciel akademizmu. Jego rodzicami byli Hipolit i Michalina z Pruszyńskich . Ojciec Henryka był wysokim oficerem Armii Imperium Rosyjskiego,  jednak dzieci zostały wychowane w tradycji polskiej. Ukończył  studia malarskie na Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu.   W 1871 ukończył studia i uzyskał 6-letnie stypendium rządowe. Wyjechał do Monachium. W Monachium spotkał wielu polskich malarzy, a wśród nich Józefa Brandta i Stanisława Witkiewicza.  W 1872 r. wyjechał do Włoch.  Zwiedził Wenecje, Florencję, Neapol, miał okazję zobaczyć wybuch Wezuwiusza, trafił w końcu do Rzymu,  gdzie zamieszkał w pobliżu Placu Hiszpańskiego. W 1873 r. ożenił się ze swoją 18-letnią kuzynką Marią Pruszyńską. Mieli czworo dzieci. W 1876 r. rodzina Siemiradzkich zamieszkała we własnej willi. W 1884 r. kupił dworek w Strzałkowie koło Radomska, gdzie przez wiele lat spędzał wraz z rodziną letnie wakacje.
Henryk Siemiradzki był członkiem wielu akademii europejskich. Tematykę swych dzieł czerpał z antyku. Malował monumentalne, teatralne kompozycje. W 1879 r. ofiarował obraz "Pochodnie Nerona"  miastu Kraków jako pierwszy obraz do Krakowskiego Muzeum Narodowego.Pochodził z rodziny szlacheckiej od końca XVII wieku osiadłej na Litwie. Ojciec artysty był oficerem w armii rosyjskiej, karierę wojskową zakończył w 1871 w stopniu generała, jednak w rodzinie panowała polska, patriotyczna atmosfera. Siemiradzki przez całe życie czuł się Polakiem, pomimo przypisywania mu rosyjskiej narodowości przez tamtejszą prasę i krytykę w okresie największych sukcesów artystycznych. Jego dzieła do dziś są eksponowane w dziale sztuki narodowej niektórych muzeów na terenie Rosji i Ukrainy.Kształcił się pod kierunkiem znanego batalisty Bogdana Willewaldego oraz Karla Weniga. W trakcie studiów był pięciokrotnie nagradzany srebrnym medalem i dwukrotnie złotym, cieszył się także uznaniem i poparciem rektora Akademii, Fiodora Bruniego. Wiele czasu spędzał w Ermitażu, zafascynowany przede wszystkim dziełami mistrzów włoskiego renesansu. Był stałym bywalcem petersburskich teatrów, zwracał przy tym szczególną uwagę na scenografię, dekoracje i grę efektów świetlnych. Od wczesnej młodości jego wielką pasją, obok teatru, była również muzyka. Henryk Siemiradzki zobaczył Rzym i wszystko przestało dla niego istnieć. To był jego świat, jego powołanie jako artysty". Osiadł tu w maju 1872 i pozostał do końca życia. Początkowo wynajmował pracownię w pobliżu Placu Hiszpańskiego; bywał stałym gościem słynnej Caffé Greco. Z czasem, po założeniu rodziny, zbudował własną willę przy podmiejskiej via Gaeta, skąd roztaczały się wspaniałe widoki na Rzym i Góry Albańskie, uwiecznione na wielu obrazach artysty. Dom Siemiradzkiego stał się żywym ośrodkiem kultury polskiej w Rzymie i miejscem spotkań wielu rodaków przybywających do Wiecznego Miasta; odwiedzali go m.in. sławny polski pisarz Henryk Sienkiewicz, który czerpał też inspiracje z malarstwa Siemiradzkiego, pisząc swoją słynną powieść Quo vadis ?, a także wybitny pianista Ignacy Paderewski. W swojej pracowni Siemiradzki gościł kilkakrotnie królową Włoch, Małgorzatę, przyjął także brata cara Rosji, wielkiego księcia Pawła. Wyrazem rosnącej sławy Siemiradzkiego było przyznanie mu członkostwa najbardziej prestiżowych w ówczesnej Europie instytucji artystycznych: Akademii Sztuki w Berlinie, Akademii Sztuk Pięknych w Sztokholmie (1879), Akademii św. Łukasza w Rzymie (1880) oraz Académie des Beaux-Arts w Paryżu. Twórczość Siemiradzkiego reprezentuje kosmopolityczny nurt XIX-wiecznego akademizmu, wzbogacony o zdobycze malarstwa plenerowego i realistyczną ścisłość obserwacji budowy form, efektów światła i cienia w naturze. Artystę, wykształconego w kręgu neoklasycznej doktryny petersburskiej Akademii, od wczesnej młodości fascynował świat antyku. Najczęściej przedstawiał życie Rzymian z okresu wczesnego cesarstwa (Antoniusz i Kleopatra; Taniec wśród mieczów, 1879-80; Sąd Parysa, 1892). Skłonność do teatralnej aranżacji scen, malowniczości krajobrazu oraz idealizacji postaci łączył z doskonałym, właściwym malarstwu plenerowemu wyczuciem w odtwarzaniu efektów powietrza, światła i zależnej od niego zmienności barw. Większość jego dzieł świadczy o wybitnym zmyśle dekoracyjnym, widocznym w wystudiowanych układach scen figuralnych, w subtelnej harmonii czystych, nasyconych barw, w płynnej melodyjności linii konturu oraz w ekspresyjnej grze migotliwych plam światła słonecznego przesączającego się przez bujną, śródziemnomorską roślinność. Z zamiłowaniem wyrafinowanego estety przedstawiał piękno architektury antycznych świątyń i pałaców, nasycał kompozycje swoich obrazów bogactwem starożytnych rzeźb, ozdobnych sprzętów oraz przedmiotów zbytku, które odtwarzał z perfekcją malarskiego fini i niemal archeologiczną wiernością.

W tym tygodniu  na aukcji domu aukcyjnego Sotheby's sprzedano obraz  "Rozbitek" autorstwa Henryka Siemiradzkiego  za 1,082 mln funtów. Obraz "Żebrzący rozbitek" był wystawiany na wystawie sztuki w Paryżu w 1878 r. wraz z dwoma innymi dziełami Siemiradzkiego: "Pochodniami Nerona"   i obrazem "La coupe ou la femme" , którego los jest nieznany (w 2005 r. w Nowym Jorku sprzedano studium do tego obrazu za 1,4 mln dol.). Za te trzy prace artysta został nagrodzony honorowym medalem i wyróżniony Legią Honorową. W Muzeum Narodowym w Krakowie niebawem odbędzie się wystawa jego prac.

 

Un festin d'Hérode

 

Porter de l'eau

 

Naufragé

 

 

 

 

Aga.

Informations de l'internet et Culture. pl